Mijn werken moeten worden beroerd en aangevoeld met de vingertoppen. Het besef dat men het zuivere pigment kan aanraken en het op die manier beetje bij beetje wegneemt waardoor het kunstwerk langzaamaan vernietigd wordt, geeft het een hogere waarde. Want kunst is vergankelijk. Zo vergankelijk als het leven zelf. Het glanzende oppervlak van de gepolitoerde krijtlaag werkt als een spiegel waarin men zichzelf kan zien. Het leven: dat zijn mijn wit gepolitoerde oppervlakken. Daar zit alles in. Men moet het alleen willen, maar ook kunnen, zien en voelen.

                                                                   – Ignace Bernolet